Kinu w początkowym okresie służby
Picture: Combined Fleet

Kinu rozpoczął służbę z niejakimi problemami, już po roku trafiając ponownie do stoczni dla wymiany wszystkich czterech turbin, które okazały się być wadliwe. W latach trzydziestych pełnił przez jakiś czas funkcję okrętu szkolnego, w 1937 roku wchodząc w skład sił morskich wspierających operacje japońskie w Chinach. Gdy druga wojna światowa zawitała na Daleki Wschód, Kinu został skierowany do osłony operacji desantowych w Malajach: pod Kuantanem, w Brunei i w Sarawaku na Borneo. Potem został przesunięty na Morze Jawajskie, gdzie został lekko uszkodzony podczas ataku lotniczego. Był też atakowany przez okręt podwodny USS S-38, ale cała, złożona z czterech torped salwa chybiła. W marcu 1942 został na stałe przypisany do akwenu Morza Celebes, w kwietniu biorąc udział w ataku na Nową Gwineę. Po miesięcznym pobycie w stoczni w Kure powrócił na Morze Jawajskie, z początkiem sierpnia 1943 ponownie trafiając do stoczni w Kure, gdzie został poddany sporym modyfikacjom. Usunięto wówczas z okrętu katapultę, wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze, dodano wyrzutnie bomb głębinowych i zamontowano radar. Prace zakończyły się w połowie października 1943 roku, po czym krążownik powrócił niezwłocznie do swojej roli "konia roboczego", ponownie zajmując się transportowaniem ludzi i sprzętu w rejonie Singapuru i Holenderskich Indii Wschodnich.

Kinu u brzegów Kiusiu w 1931 roku
Picture: Mikasa Memorial Museum via Wikipedia

Gdy w maju 1944 roku siły amerykańskie rozpoczęły działania ofensywne na Nowej Gwinei, Kinu wszedł w skład zespołu mającego wzmocnić obronę wyspy Biak, jednak operacja ta została odwołana na wieść o desancie na Saipanie. Kolejnym przydział krążownika wiązał się z próbą obrony Filipin pod koniec września 1944 roku. Działając wraz z niszczycielem Uranami otrzymał 25 października rozkaz eskortowania transportowców wojska z Cayaganu do Manili. Oba okręty też przyjęły sporo ludzi na pokład (w przypadku Kinu aż 347), niemniej już następnego dnia stały się obiektem ataków samolotów z lotniskowców eskortowych US Navy (USS Natoma Bay, USS Marcus Island i USS Manila Bay). Trafiony kilkunastoma rakietami Uranami zatonął koło południa, Kinu zaś otrzymał w kilku nalotach trzy bezpośrednie trafienia bombami, które wyłączyły tylną maszynownię i wywołały pożary na pokładzie. Uszkodzony dodatkowo bliskimi wybuchami, które zmasakrowały poszycie na lewej burcie, o 17:30 krążownik nabrał silnego przechyłu i zatonął rufą, niemniej towarzyszące mu transportowce uratowały większość załogi oraz przewożonych żołnierzy.

Podobnie, jak w przypadku wraków krążowników Nachi i Kumano, także i wrak Kinu został jeszcze podczas wojny spenetrowany przez nurków działających na rozkaz dowództwa Floty Pacyfiku. Była to nawet ta sama ekipa, działająca z pokładu okrętu ratowniczego USS Chanticleer. Wrak został zlokalizowany 15 lipca 1945 roku 71 kilometrów na południe od wyspy Masbate na głębokości 45 metrów w Kanale Jintotolo (łączącym morze Visayan z morzem Sibuyan). Kadłub spoczął na dnie z przechyłem 90 stopni na lewą burtę, przełamany zaraz za mostkiem i z widocznymi śladami demolujących trafień oraz bliskich eksplozji w przedniej i środkowej części okrętu. Mostek pozostał jednak nietknięty, co pozwoliło na wydobycie czterech maszyn kodujących oraz licznych dokumentów. Natrafiono też na lewej burcie na ślad eksplozji torpedy, o czym nie było mowy w raporcie o zatopieniu okrętu.

Brak informacji, aby ktokolwiek dotarł później do wraku i tym samym trudno powiedzieć cokolwiek o jego obecnym stanie. Jest wprawdzie wyliczany pośród atrakcji nurkowych Filipin, co jednak nie musi niczego dowodzić, gdyż brak w sieci doniesień, jakoby ktoś miał do niego dotrzeć, chociaż teoretycznie powinien być obiektem względnie łatwo dostępnym.