l
|
Szkic wraku HMS Invincible, stan
z 2015 roku. W porównaniu ze stanem z poprzednich
badań z 2001 roku zauważono, że degredacja wraku przyspiesza i należy oczekiwać,
iż w ciągu kilkunastu lat jego łatwo rozpoznawalne elementy, jak wieża X
górująca
nad zapadłym z latami pokładem rufowym, także się rozpadnie.
Nie jest jasne, jakim sposobem wieża X utraciła dach, czy był to skutek
działania
fali uderzeniowej po eksplozji na śródokręciu, czy może zniekształceń naprężeniowych
podczas tonięcia. Nic nie sugeruje, aby doszło w niej (czy pod nią) do eksplozji,
zaś oględziny dział pozwoliły na ustalenie, że w chwili wybuchu oba były
załadowane
i gotowe do oddania salwy.
Brak jednego z dział w ogólnie lepiej zachowanej wieży P jest wiązany z
ekplozją pod wieżą Q,
która została najpewniej "wystrzelona" z barbety jako pierwsza.
Lewoburtowa wieża P,
także zwrócona (ponad pokładem) na prawą burtę, mogła wówczas zostać "zahaczona"
przez sąsiadkę i stracić w ten sposób jedno z dział, wyrwane po prostu z
mocowań.
H |
Rysunek na
podstawie sonogramu opubilkowanego w pracy:
Innes McCartney, Jutland 1916 - The Archeology of the Naval Battlefield,
Bloomsbury Publishing Plc, London, 2016
Copyright © 2018 by Estraven
|