Powyższe trzy Jaczki Trójki zostały wyprodukowane w latach dziewięćdziesiątych przez OKB Jakovleva z użyciem oryginalnych planów
i wzorowanego na oryginalnym oprzyrządowania oraz, w znacznej części, takich samych materiałów, jakie były stosowane w Trójkach budowanych w latach 1943-46. Do wznowienia produkcji doszło dzięki zgłoszonemu w 1991 roku zamówieniu kalifornijskiego Museum of Flying. Nowe maszyny otrzymały silniki Allison i oznaczenie Yak-3UA. Plan produkcyjny obejmuje 20 maszyn.

Maszyna należała do Jagdgruppe West i została utracona 28.05.1944. Podczas lotu ćwiczebnego spadła do Jeziora Trzebuń, skąd wydobyto ją w 1999 roku i następnie odrestaurowano.

Pierwotnie Hispano HA-1112 M1L Buchon (hiszpańska licencyjna wersja Bf 109G z silnikiem Merlin) zbudowany w 1958 roku (nr 195). W lotnictwie Hiszpanii (jako C.4K-135) do 1966 roku. Przejęty przez Messerschmitt Boelkow Blohm GmbH został przebudowany z wykorzystaniem oryginalnych części (w tym i silnika Daimler-Benz 605). Oblatany na nowo w 1986 roku jako D-FMBB.

Samolot powstał w 1948 roku jako Hispano HA-1109 1KL. W końcu lat sześćdziesiątych trafił do Niemiec, gdzie otrzymał malowanie Luftwaffe i był eksponowany w muzeum niemieckiego lotnictwa, mieszczącym się wówczas w Uetersen. W latach dziewięćdziesiątych przebudowany został do standardu wersji G-2. Obecnie ma piaskowe malowanie maszyny majora Rödela z JG 27.

Produkowana w latach 1947-49 w Czechosłowacji Avia S-199 była oparta na konstrukcji Bf 109G z wykorzystaniem silników oraz śmigieł bombowca He 111, które w odróżnieniu od oryginalnych były akurat dostępne. Przeróbka okazała się na tyle nieudana, że maszyna zyskała przezwisko Mezek (Muł). Mimo to produkcja sięgnęła 603 egzemplarzy (we wszystkich wersjach). Poszukujące usilnie uzbrojenia Siły Lotnicze Izraela zamówiły 25 sztuk (23 dostarczono). Pozostawały w służbie od maja do grudnia 1948 roku i chociaż sprawiały cały szereg problemów, piloci izraelscy osiągali na nich nawet zwycięstwa powietrzne.

Po zakończeniu wojny francuskie zakłady SNCA wykorzystały posiadane części do wznowienia w latach 45-46 produkcji Focke-Wulfów 190 w wersjach A-5 i A-8. Powstały wówczas sześćdziesiąt cztery sztuki tego myśliwca, używane krótko w lotnictwie francuskim (w tym
w jednostce Normadie-Niemen) jako NC 900. Paryski, nr 62, prezentowany jest w malowaniu niemieckiej maszyny z JG 26 z 1943 roku.

Maszyna z 1945 roku, z numerem seryjnym 191904. Najpierw trafiła do JG 400, gdzie otrzymała numer burtowy "25". W maju 1945 została przejęta przez wojska brytyjskie i wywieziona do Anglii. Następne lata spędziła w różnych bazach RAFu, aby w maju 1988 roku zostać zwróconą Bundesluftwaffe. Pierwotnie eksponowana w muzeum jednostki JaboG 43 w Oldenburgu, od czasu jej rozwiązania
w 1997 roku stanowi część zbiorów muzeum niemieckich sił lotniczych w Berlinie.

Me 262A-1c D-IMTT powstał w 2005 roku w Paine Field w USA na podstawie dokumentacji stworzonej podczas gruntownego remontu muzealnego egzemplarza oryginalnego Schwalbe. Otrzymał kolejny numer seryjny (501244) maszyny, której produkcji nie zrealizowano w 1945 roku, współczesne silniki GE CJ610 (zamiast zawodnych Jumo 004) oraz wolne dotąd oznaczenie wersji - 1c. Obecna produkcja ma objąć pięć samolotów, w tym jeden w wersji dwumiejscowej 262B-1 (zbudowany jako pierwszy).