HMS Curlew w Wielkiej Zatoce ma Malcie, zapewne w latach trzydziestych
Picture: Flickr

HMS Curlew należał do przedostatniej grupy typu C, określanej jako podtyp Ceres. Wyróżniał się on umieszczeniem jednego z dział 152 mm w superpozycji na dziobie, co wymusiło przesunięcie ku rufie przedniej nadbudówki wraz z trójnożnym masztem. Dział tych było łącznie pięć, z dwoma jeszcze działami przeciwlotniczymi 76 mm na wysokości przedniego komina. Uzbrojenia dopełniały cztery podwójne wyrzutnie torpedowe. Jak można sądzić po wnętrzu bardzo podobnego krążownika Caroline, nowy okręt oferował - jak na tamte czasy - raczej niezłe warunki bytowe załodze.

HMS Curlew w Kanale Panamskim, 5 czerwca 1923 roku
Picture: Patriot Files

Po odbyciu prób morskich i praktycznym wejściu do służby w styczniu 1918 roku okręt został skierowany do 5. Dywizjonu Lekkich Krążowników, który od marca do października operował na Morzu Północnym. Po zakończeniu Wielkiej Wojny HMS Curlew został skierowany na Bałtyk, gdzie miał wziąć udział w obronie Państw Bałtyckich przed atakiem ze strony ogarniętego rewolucją sąsiada. Nie zagrzał tam jednak długo miejsca, już w lutym 1919 przydzielony do 1. Dywizjonu Lekkich Krążowników, znajdującego się w składzie Floty Atlantyku. W sierpniu tego samego roku został przesunięty do Floty Rezerwowej, gdzie też krótko zabawił, w czerwcu przechodząc do Singapuru, czyli tak zwanej China Station. Na Dalekim Wschodzie pozostał z przerwami do 1928 roku, po czym kolejne lata spędził na Morzu Śródziemnym. W 1936 został skierowany do modernizacji, która objęła także wymianę uzbrojenia na dziesięć pojedynczych dział 102 mm. Curlew oraz Coventry stały się w ten sposób jednostkami wzorcowymi do późniejszej przebudowy 11 pozostałych jeszcze w służbie krążowników typu C na krążowniki przeciwlotnicze.

Po zakończeniu modernizacji HMS Curlew trafił w maju 1937 roku do 10. Dywizjonu Krążowników, potem zaś do ośrodka szkoleniowego w Chatham. W sierpniu 1939 roku jako jedna z pierwszych jednostek Royal Navy otrzymał prototypowy radar (79Z). Próby z jego wykorzystaniem prowadził do października 1939, trafiając następnie w skład Home Fleet na obszarze Morza Północnego, ze Scapa Flow jako główną bazą. W kwietniu został skierowany jako element osłony lotniskowców HMS Ark Royal i HMS Glorious do Norwegii. Po krótkiej wizycie w Scapa Flow, w maju znalazł się ponownie w Norwegii, a dokładniej w fiordzie Ofot (czyli w rejonie Narwiku), gdzie miał pełnić służbę przeciwlotniczą. 26 maja został trafiony kilkoma bombami przez niemieckie samoloty Ju 88 z Kampfgeschwader 30. Znajdował się wówczas nie w samym Ofotfjord, ale w położonym na północ od niego (za dzisiejszym lotniskiem Evenes) fiordzie Lavang. Zatonął niedaleko brzegu, przy czym najbliższym punktem odniesienia wydaje się być miejscowość Skutenes. Zginęło przy tym dziewięć osób z załogi krążownika, a dodatkowo siły aliantów w Norwegii zostały pozbawione cennego wsparcia jednostki z najnowszym wówczas wyposażeniem radarowym na pokładzie, chociaż z drugiej strony, jak wynika z relacji, okręt nie zatonął gwałtownie, co pozwoliło nie tylko na zdjęcie załogi, ale także zdemontowanie sporej części uzbrojenia.

HMS Curlew po przebudowie w 1937 roku
Picture: Wrecksite

Wrak HMS Curlew spoczywa na głębokości maksymalnej 40 metrów i jest określany jako nie wymagający od nurków znaczących umiejętności i dostępny tym samym także do nowicjuszy. Tyle, że słaba widoczność wymusza zachowanie niejakiej ostrożności. W dobrych chwilach może jednak sięgać nawet 15 metrów. Kadłub spoczywa na dnie zapewne w całości, przy czym znajduje się na stoku, z minimalną głębokością około 5 metrów. Pomimo ogólnie zachęcającego opisu, wrak nie wydaje się być często odwiedzany, w każdym razie brak w sieci łatwo odnajdywalnych zdjęć czy filmów z nurkowania do niego - w odróżnieniu od licznych materiałów z eksploracji wraków w samym fiordzie Ofot, zwłaszcza tych z 1940 roku, ale znajdujących się w bezpośredniej okolicy Narwiku.