Zgodnie z nomenklaturą obowiązującą w Kaiserliche Marine typ Bremen zaliczał się do małych krążowników (Kleiner Kreuzer), konstrukcyjnie były to wszelako krążowniki pancernopokładowe. Powstały w ramach szeroko zakrojonego programu rozbudowy niemieckiej floty, ujętego w tak zwane "prawo morskie" (Flottengesetze), definiujące szczegółowo jaki ma być pożądany w perspektywie kilku lat stan liczebny marynarki wojennej i jakie środki zostaną przeznaczone na jej rozwój. Typ Bremen (wraz ze wcześniejszym typem Gazelle - 10 jednostek - i późniejszym typem Königsberg - 4 jednostki) został ujęty w pierwszej takiej ustawie z 1898 roku, która zakładała uzyskanie przez flotę stanu 30 lekko opancerzonych krążowników do 1904 roku. Jednocześnie ustalała limit lat, po upływie których stare okręty będzie należało zastąpić nowymi, co wiązało się z automatycznym przydziałem środków na ich budowę.

Spośród siedmiu krążowników typu Bremen największą sławę zyskał SMS Leipzig, skierowany wraz z początkiem służby na dalekie akweny. W 1914 roku znajdował się w składzie Eskadry Wschodnioazjatyckiej i podobnie jak większość jej okrętów został zatopiony w grudniu tego samego roku podczas bitwy koło Falklandów - w jego przypadku po wielogodzinnym pościgu w wykonaniu krążowników HMS Glasgow i HMS Cornwall. SMS Bremen zatonął w 1915 na Bałtyku. Z pięciu jednostek, które przetrwały Wielką Wojnę, trzy zostały przejęte przez Wielką Brytanię: Lübeck, Danzig i München. Dwie, Hamburg i Berlin, pozostały w służbie niemieckiej (w Reichsmarine) jako jednostki szkolne. Na początku lat dwudziestych poddano je modernizacji, która objęła między innym przebudowę dziobu na kliprowy. Wycofane ze służby do połowy lat trzydziestych były następnie wykorzystywane jako hulki mieszkalne. Hamburg miał zostać złomowany w 1944 roku, ale wcześniej zatonął w porcie podczas brytyjskiego bombardowania. Podniesiono go w 1949, w 1956 ostatecznie demontując okręt. Berlin dotrwał nietknięty do końca II wojny w Kilonii, niemniej w maju 1947 roku został wykorzystany dla pozbycia się zapasów amunicji chemicznej i zatopiony wraz z jej ładunkiem na obszarze Skagerraku.