SMS Nürnberg w Scapa Flow
Picture: Kaiserliche Marine

SMS Nürnberg, podobnie jak wiele budowanych w Niemczech podczas wojny okrętów, "odziedziczył" nazwę po lekkim krążowniku typu Königsberg (1906), zatopionym przez siły Royal Navy, a dokładniej przez krążownik pancerny HMS Kent, podczas bitwy falklandzkiej w grudniu 1914 roku. Chociaż wszedł do służby na początku 1917 roku, jego pierwszą znaczącą akcją była październikowa operacja Albion w rejonie Archipelagu Zachodnioestońskiego, po której powrócił na Morze Północne. W listopadzie, podczas operacji przeciwminowej w Zatoce Helgolandzkiej, zespół osłony, w skład którego wchodził Nürnberg, został zaskoczony przez silną formację Royal Navy złożoną z krążowników, w tym dwóch "wielkich lekkich krążowników" (w praktyce - krążowników liniowych, przebudowanych po Wielkiej Wojnie na lotniskowce) Courageous i Glorious, uzbrojonych w działa kalibru 381 mm.

Wprawdzie nie został przez nie bezpośrednio trafiony, niemniej odłamki z bliskich wybuchów spowodowały śmierć trzech ludzi z załogi i zraniły jeszcze dwóch innych, uszkodzeniu uległ ponadto jeden z dalmierzy. Nürnberg odpowiedział ogniem, jednak kiepska pogoda uniemożliwiła utrzymanie kontaktu i gdy na miejscu zjawiły się ciężkie jednostki Hochseeflotte, nie było już tak naprawdę z kim walczyć. Pod sam koniec wojny, w październiku 1918 roku, wraz z niemal całą czynną Kaiserliche Marine miał wziąć udział w wielkiej operacji zamierzonej na sprowokowanie Grand Fleet do walnej i krwawej bitwy, której wynik poprawiłby pozycję przetargową Niemiec podczas rokowań pokojowych. Flota nie wyszła jednak wtedy w morze, zaś wywołane wieścią o planowanej masakrze własnych załóg bunty doprowadziły w ciągu kilku dni do upadku monarchii niemieckiej. Ostatecznie Nürnberg trafił wraz z innymi 73 niemieckimi jednostkami do Scapa Flow, gdzie internowane okręty miały oczekiwać na ustalenia traktatu wersalskiego. Ponieważ nikt nie łudził się, że zwycięscy alianci zezwolą flocie na powrót na kraju, zdecydowano o jej samozatopieniu. Doszło to tego 21 czerwca 1919 roku, gdy flota brytyjska wyszła akurat w morze na ćwiczenia, co przez brak wystarczającej liczby ludzi mocno utrudnił brytyjską reakcję. Część jednostek udało się jednak uratować i Nürnberg znalazł się w tej grupie. Po przerwaniu łańcucha kotwicznego z użyciem materiałów wybuchowych został odholowany na płyciznę, gdzie po prostu osiadł na dnie. Podniesiony 3 lipca tego samego roku przypadł ostatecznie Wielkiej Brytanii i 7 lipca 1922 roku został zatopiony przez HMS Repulse jako cel 32 mile na południowy zachód od przylądka The Needles na wyspie Wight.

Wrak krążownika spoczywa na głębokości 62 metrów, zasadniczo na równej stępce, tylko z lekkim przechyłem na lewą burtę. Jak wynika z filmów i relacji nurków kadłub jest zasadniczo nieźle zachowany, zwłaszcza gdy chodzi o część dziobową, niemniej nadbudówki wydają się mocno zdemolowane, co może być wynikiem zarówno ostrzału przed zatonięciem, jak i niszczącego działania czasu. Wiele ich elementów jest jednak dobrze rozpoznawalnych, w tym powyrywane z osad działa czy dwa zachowane w pionie dźwigi pokładowe. Miejscami, głównie na śródokręciu, doszło również do zapadnięcia się pokładu, przez co widoczne stało się wnętrze kotłowni. Wydaje się, że już w tym stuleciu ktoś skusił się kolekcjonersko na lewoburtową kotwicę i lewoburtową śrubę, które zdaniem niektórych nurków zniknęły w pewnym momencie z wraku, chociaż poza tym nic nie sugeruje, żeby był kiedykolwiek terenem działania złomiarzy.