Jednostki typu Deutschland powstały jako kompromisowa alternatywa dla pancerników, których Niemcom przez szereg lat nie wolno było budować skutkiem ograniczeń nałożonych przez zwycięską koalicję po pierwszej wojnie światowej. Plan zakładał budowę pięciu takich jednostek, mających sporo wspólnego z nie tak dawnymi jeszcze krążownikami pancernymi, niemniej ostatecznie dwie z nich powstały już jako niemal pełnowymiarowe drednoty typu Scharnhorst. Trzy wprowadzone do służby zostały szybko okrzyknięte przez prasę "pancernikami kieszonkowymi", co chociaż brzmiało chwytliwie, nie miało nic wspólnego z rzeczywistością, wziąwszy chociażby pod uwagę ich pancerz burtowy o grubości 80 milimetrów. Zaprojektowane głównie do zwalczania żeglugi handlowej, dały impuls do rozpoczęcia kolejnego, chociaż już tylko kilkuletniego wyścigu w budowie szybkich pancerników, zdolnych do przechwycenia podobnych korsarzy.

Pozostałe dwie jednostki miały nieco dłuższą karierę, przy czym Deutschland zdołał nawet przetrwać wojnę, chociaż po drodze (w styczniu 1940), z przyczyn propagandowych, zmieniono mu nazwę na Lützow. Osadzony na dnie w Kanale Piastowskim i przejęty następnie przez stronę radziecką został wykorzystany po podniesieniu z dna do eksperymentów z ciężkimi bombami lotniczymi, nie tyle jednak zrzucanymi nań, co detonowanymi na pokładzie. Z mocno uszkodzoną częścią dziobową zatonął 22 lipca 1947 roku (co zostało nawet udokumentowane), chociaż nie jest jasne, gdzie do tego doszło. Wedle dostępnych danych ma spoczywać na Bałtyku na głębokości ponad stu metrów, co przy niezbyt długim czasie jego holowania ze Świnoujścia sugeruje dwie możliwe lokalizacje: okolicę Bornholmu albo Zatokę Gdańską, przy czym to drugie miejsce wydaje się za sprawą ówczesnych realiów politycznych bardziej prawdopodobne. Admiral Sheer zakończył żywot w Kilonii, podczas bombardowania 9 kwietnia 1945 roku. Trafiony przewrócił się do góry dnem w basenie portowym. Kadłub został częściowo złomowany zaraz po wojnie, resztę zaś zasypano gruzem podczas budowy nowego nabrzeża. Wedle zgodnych całkiem doniesień pozostawiona na miejscu część wraku tkwi tam pod ziemią do dzisiaj.