HMAS Perth (1934) |
l |
|
|
Położenie stępki
26.06.1933
Wodowanie 27.07.1934
W służbie od 15.06.1936
Modernizacje > RAN 29.06.1939
Zatopiony 01.03.1942
Typ Leander [Amphion], liczba jednostek w typie 8 |
Wyporność
6 830, pełna 8 940 ts
Wymiary d-171,4 s-17,285 z-4,65/5,26 m
Uzbrojenie 8x152, 8x102, 12x12,7 mm
Pancerz pb 76-25, pp 25,4 mm
Prędkość maks. 31,7 w
Załoga 646-681 |
|
l
|
|
HMAS Perth na jeziorze Gatun podczas
przejścia przez Kanał Panamski 2 marca 1940 roku
Official U.S. Navy photo NH 57860 from the U.S. Navy Naval History
and Heritage Command via Wikipedia.
|
Lekkie krążowniki typu Leander były pierwszą
z kilku serii jednostek tej klasy w Royal Navy budowanych jako krążowniki
w pełni uniwersalne, gdyż w tym samym czasie zaprzestano w UK projektowania
ciężkich krążowników (uzbrojonych w działa kalibru 203 mm) na rzecz
lżejszych i tańszych okrętów, mających jednak wypełniać dokładnie
te same funkcje, związane przede wszystkim z ochroną żeglugi handlowej.
Typ Leander miał przez to nieco wspólnego z ostatnimi ciężkimi krążownikami
Royal Navy typu York i ustanowił pewien standard rozwijany następnie
do okresu krótko po II wojnie światowej. Trzy z ośmiu jednostek
zostały zakupione przez Royal Australian Navy, przy czym HMAS Sydney
został przez nią przejęty jeszcze przed końcem budowy, natomiast
HMAS Perth (ex HMS Amphion) i HMAS Hobart (ex
HMS Apollo) przeszły na stan Royal Australian Navy odpowiednio
w 1939 i 1938 roku. Wszystkie trzy należały do podtypu Amphion.
|
|
l
|
|
HMAS Perth w jednym z portów śródziemnomorskich
w kwietniu 1941 roku
Picture: Australian War Memorial, ID Number: 006615 via Wikipedia
|
Po przejęciu przez RAN krążownik
najpierw skierował się jako reprezentant Australii do Stanów Zjednoczonych,
gdzie w Nowym Jorku odbywała się akurat Wystawa Światowa. Doszło
tam do niejakiego buntu załogi związanego z zasadami schodzenia
na ląd, szybko jednak i pokojowo rozwiązanego. W chwili wybuchu
II wojny światowej HMAS Perth znajdował się w drodze do Wenezueli
i jako jedyny na obszarze Karaibów krążownik Brytyjskiej Wspólnoty
Narodów podjął zaraz służbę patrolową, którą kontynuował do marca
1940 roku. Potem przeszedł przez Kanał Panamski i z końcem miesiąca
dotarł do Australii. W styczniu 1941 roku został skierowany na Morze
Śródziemne, gdzie zluzował w służbie europejskiej
HMAS Sydney. Osłaniał w tym czasie konwoje na Maltę i do
Grecji, wziął udział w bitwie pod Matapanem i obronie Krety. Gdy
w sierpniu 1941 roku zastąpił go na Morzu Śródziemnym HMAS Hobart,
okręt powrócił na wody australijskie, gdzie do końca stycznia 1942
roku pełnił głównie służbę konwojową. Wraz z początkiem lutego został
przydzielony do zespołu ABDA, dowodzonego przez kontradmirała Doormana,
i skierował się do jawajskiego portu Surabaja.
|
Międzynarodowy zespół ABDA, mający bronić Jawy
przed japońskimi zakusami, był w tragicznym wręcz stopniu nieprzygotowany
do wypełnienia tego zadania. Niezgrany, pozbawiony osłony lotniczej
i dobrego rozpoznania, a przede wszystkim słabszy od zaangażowanych
w atak sił Połączonej Floty, szybko znalazł się na przegranej pozycji.
Kolejne starcia z wrogiem powiększały tylko listę strat, aż 28 lutego
okrojony do dwóch już tylko krążowników, HMAS Perth i
USS Houston oraz jednego niszczyciela zespół zawinął do portu
Batawii dla uzupełnienia zapasów i przejścia następnie przez cieśninę
Sunda na południowe wybrzeże Jawy. Zapasów, tak dla załogi, jak
i materiałów bojowych, nie znalazł wiele, niemniej o 19:00 wyszedł
ponownie w morze. Wbrew oczekiwaniom okazało się, że cieśnina była
blokowana przez japońskie siły w składzie jednego lekkiego krążownika
i ośmiu niszczycieli. O 23:06 doszło do pierwszego kontaktu z przeciwnikiem
i wymiany ognia artyleryjskiego. Krótko po północy oba okrążone
przez japońskie niszczyciele alianckie krążowniki stały się celem
dla torped. HMAS Perth otrzymał w ciągu kilku minut cztery
trafienia w obie burty. Po drugim z nich zarządzono opuszczenie
okrętu przez załogę i o 0:25 krążownik zatonął, kładąc się na lewą
burtę. Houston poszedł pod wodę jakieś 20 minut później,
podobnie jak i holenderski niszczyciel Evertsen, który był
trzecią jednostką zespołu. I to był koniec zespołu ABDA. W trakcie
nocnej akcji zginęło 353 ludzi oraz pokładowy kot imieniem Red Lead.
Wszystkie późniejsze trudne chwile, w tym japońską niewolę, przeżyło
tylko 218 z 328 osób, które zdołały opuścić tonący krążownik.
|
|
l
|
|
Wrak HMAS Perth został
zlokalizowany w 1967 roku 4,8 kilometra na północny wschód od przylądka
Świętego Mikołaja na głębokości około 35 metrów, z najwyższym punktem
21 metrów pod powierzchnią wody. Spoczywający na lewej burcie na
równym i piaszczystym podłożu wrak był wówczas praktycznie nietknięty,
jeśli nie liczyć dobrze widocznych zniszczeń spowodowanych przez
pociski artyleryjskie i torpedy przeciwnika. Jego odkrywca, australijski
nurek David Godwin Burchell porozumiał się wówczas z władzami Indonezji
w sprawie wydobycia szeregu przedmiotów, które trafiły później do
australijskich muzeów. Kolejne akcje wydobywcze przeprowadzono w
na ograniczoną skalę w latach siedemdziesiątych.
|
Prawoburtowa podpora wału śruby HMAS Perth
(2015)
US Navy photo, #151019-N-CW570-040, by Arthurgwain L. Marquez via
Wikipedia
|
Jeden z fragmentów kadłuba naruszonych przez
złomiarzy (2015)
US Navy photo, #151019-N-CW570-057, by Arthurgwain L. Marquez
|
Wtedy właśnie usunięto z wraku
wykonane z brązu śruby i wszystkie działa kalibru 102 mm. W 1974
roku indonezyjska ekipa nurków wydobyła dzwon okrętowy, który został
następnie oficjalnie, na szczeblu rządowym, podarowany Australian
War Memorial. Przez następne lata wraki obu krążowników, tak Perth
jak i Houston, stały się popularnymi obiektami nurkowania
rekreacyjnego, reklamowanymi dość szeroko na całym świecie. I właśnie
jedna z takich grup zauważyła w 2013 roku, iż część wraku zniknęła.
Złomiarze usunęli większość nadbudówek, przednie wieże dział 152
mm, katapultę, lewoburtowy dźwig i pokład dziobowy. Informacja o
tym została szeroko rozkolportowana i wywołała żywe reakcje, zwłaszcza
że wrak jest grobem wojennym (chociaż nie jest od tej akurat strony
chroniony prawnie). Zaczęły się wysiłki dyplomatyczne mające na
celu ocalenie reszty szczątków przed dalszym szabrem i zniszczeniem.
|
W tej sytuacji szereg oficjalnych instytucji,
głównie australijskich, począwszy od Royal Australian Navy czy Australian
National Maritime Museum rozpoczęło starania dla zorganizowania
kompleksowego badania wraku, które z przyczyn politycznych zaczęło
być realizowane dopiero w 2016 roku, kiedy wykonano wstępny zwiad
sonarowy. Wcześniej, już w październiku 2015 roku, udało się dostać
na miejsce zespołowi wysłanemu przez US Navy, który wykonał własną
dokumentacji obu wraków. Wyprawa australijsko-indonezyjska powtórzyła
te badania, już tylko w odniesieni do wraku HMAS Perth, w
dniach od 14 do 17 maja 2017 roku. Odbyło się to pod patronatem
wielu oficjalnych rządowych instytucji indonezyjskich, zaś skład
ekipy był mieszany, z Australian National Maritime Museum i Pusat
Penelitian Arkeologi Nasional (ARKENAS). Badania potwierdziły w
pełni, iż nielegalne złomowanie miało miejsce i naruszyło w dużym
stopniu integralność kadłuba (między innymi przez usunięcie prawoburtowego
pasa pancernego), który jako płytko leżący podlega oczywiście silnie
destruktywnym wpływom środowiska naturalnego. Niemniej w obecnej
sytuacji można oczekiwać, że wrak zapadnie się wcześniej, niżby
stało się bez dodatkowych zniszczeń, czyli za góra kilkanaście lat.
|
|
l
|
|
Siły morskie, określane zwykle jako ABDA, podlegały
wspólnemu alianckiemu dowództwu (American-British-Dutch-Australian
Command albo ABDACOM), które zostało powołane do istnienia 1 stycznia
1942 roku, jednak już po trzech miesiącach przestało w praktyce
odgrywać jakąkolwiek rolę. Spośród kilkudziesięciu podległych mu
okrętów spora część została zatopiona, z czego większość na Morzu
Jawajskim, gdzie zespół ABDA został wręcz rozgromiony ze stratą
pięciu krążowników i sześciu niszczycieli. W XXI wieku wraki tych
właśnie okrętów zostały zaatakowane ponownie, tym razem przez złomiarzy...
|
|
|
l
|
|
l |
Copyright © 2018
by Estraven
|