Jintsu w początkowym okresie służby - wydaje się, że nie istnieje żadne jego zdjęcie z ostatniego okresu, już po wymianie wyrzutni torpedowych
Picture: Warships of the IJN

Służba krążownika zaczęła się od ważkiego, chociaż zdecydowanie niefortunnego zdarzenia: podczas nocnych ćwiczeń w sierpniu 1927 roku staranował i zatopił niszczyciel Warabi, który stracił przy tym 92 ludzi z załogi. Jintsu zapłacił za to poważnym uszkodzeniem części dziobowej i musiał wracać na holu, zaś kapitan odpowiedzialny zań podczas zdarzenia popełnił w grudniu tego samego roku samobójstwo. Od 1928 roku krążownik brał udział w operacjach przeciwko Chinom, w tym także w drugiej wojnie chińsko-japońskiej, która wybuchła oficjalnie w 1937 roku i zakończyła się wraz z końcem drugiej wojny światowej. Trudnił się głównie osłoną operacji desantowych i patrolowaniem przybrzeżnych akwenów.

Lekki krążownik Jintsu
Picture: Warships of the IJN

W chwili ataku na Pearl Harbor Jintsu należał do Sił Południowych Trzeciej Floty i bazując na Palau został skierowany do opanowania Filipin. Brał udział w ataku na Mindanao, zaś po zakończeniu tej operacji trafił na obszar Holenderskich Indii Wschodnich, gdzie przyszło mu kilka razy zmierzyć się z jednostkami zespołu ABDA. Podczas bitwy na Morzu Jawajskim przyczynił się do zatopienia niszczyciela HMS Electra. Do Japonii powrócił tuż przed atakiem Dolittle'a i wraz z wieloma innymi jednostkami został wysłany z Kure w daremny pościg za amerykańskimi lotniskowcami. W maju znalazł się w składzie osłony sił inwazyjnych podczas ataku na Midway i chociaż jego zespół był atakowany, krążownik nie odniósł w trakcie całej akcji żadnych uszkodzeń. Po wymuszonej klęską pod Midway lipcowej reorganizacji Połączonej Floty trafił do Ósmej Floty i wraz z nią został wysłany w sierpniu 1942 roku w rejon Wysp Salomona, gdzie robiło się właśnie coraz goręcej. Wziął tak udział w bitwie koło Wschodnich Wysp Salomona (jako część eskorty lekkiego lotniskowca Ryujo), zaś następnego dnia sam został skutecznie zaatakowany przez bombowce nurkujące typu Dauntless, tracąc 24 ludzi i odnosząc spore nawet uszkodzenia, które wymusiły jego powrót do Kure, gdzie pozostał aż do początku stycznia 1943 roku.

Wróciwszy wraz z końcem stycznia do Truk, a potem ponownie w rejon Wysp Salomona, najpierw osłaniał operacje wycofywana japońskich żołnierzy z Guadalcanalu, potem akcje wzmacniania załóg w bardziej na zachód położonych garnizonach. Ostatnią walkę stoczył podczas próby dostarczenia oddziałów na Kolombangarę, gdy japoński zespół trafił pośród ciemności na grupę bojową złożoną z lekkich krążowników USS Honolulu, USS St. Louis i HMNZS Leander w asyście dziesięciu niszczycieli. Wprawdzie tym razem to Japończycy pierwsi wykryli przeciwnika z pomocą detektora promieniowania radarowego, jednak inicjująca walkę salwa torpedowa nic nie dała, zaś gdy Jintsu spróbował oświetlić alianckie okręty swoimi reflektorami, natychmiast ściągnął na siebie lawinę ognia (otrzymał co najmniej 6 trafień, w tym w kotłownię). Miary złego dopełniło trafienie torpedą w prawą burtę, które wyłączyło tylną maszynownię. Krótko później, o 23:48 płonący krążownik przełamał się na dwie części i zatonął, pociągając za sobą 482 ludzi. Przybyły później na miejsce okręt podwodny I-180 wyciągnął z wody tylko 21 osób, kilku kolejnych rozbitków znaleźli jeszcze Amerykanie.

Lekki krążownik Jintsu
Picture: Warships of the IJN

RV Petrel działał już wcześniej w rejonie Kolombangary i w 2018 roku zlokalizował tam wrak lekkiego krążownika USS Helena, zaś w 2019 oprócz Jintsu odszukał także niszczyciele Strong i Niizuki. Ten ostatni pozostawał w służbie ledwie trzy miesiące (zatopiony został 6 lipca 1943), co w połączeniu ze zniszczeniem po kapitulacji oficjalnych archiwów japońskich sił zbrojnych sprawiło, że nie było dostępne żadne chyba jego zdjęcie i materiał dostarczony przez Petrela wypełnił w tej materii niejaką lukę. W przypadku Jintsu oględziny wraku pozwoliły na ustalenie, że wymieniono na nim, zapewne podczas pobytu w stoczni pod koniec 1942 roku, cztery podwójne wyrzutnie torpedowe na dwie poczwórne, obie ulokowane na śródokręciu. Źródła historyczne, przynajmniej zachodnie, zdawały się mieć dotąd w tej kwestii sporo wątpliwości. Co ciekawe, nie miały ich chyba źródła japońskie, skoro produkująca model krążownika firma Aoshima (seria waterline, 1/700) już lata temu uwzględniła tę modyfikację w wersji Jintsu z 1942 roku.

Wrak lekkiego krążownika Jintsu został zlokalizowany w lutym 2019 roku przez ekipę RV Petrel na około 900 metrach. Miało to miejsce zapewne na początku miesiąca, w okolicy 6 lutego, kiedy to zidentyfikowany został znajdujący się nieopodal USS Strong. Odszukano obie części okrętu, który przełamał się przed zatonięciem: dziobowa spoczywa na lewej burcie, główna część na równej stępce. Z powodu kiepskiej pogody nie użyto ROV z sonarem bocznym, przez co brak obrazu wraku wykonanego w wysokiej rozdzielczości. Do samej pracy wystarczył wszakże w tym przypadku obraz z sonaru pokładowego. Był to pierwszy krążownik Cesarskiej Marynarki Wojennej zlokalizowany na głębszej wodzie, poza strefą nurkowania, niemniej 900 metrów to za mało, aby gwarantować dobre zachowanie wraku, po którym widać obecnie skutki wielu dziesięcioleci spędzonych na dnie. Na swoich miejscach znajduje się wszakże przynajmniej część dział, jak i ulokowana na śródokręciu katapulta i obie wyrzutnie torped - wysunięte do pozycji bojowej i wciąż po części załadowane.

Dziób krążownika ze śladem po chryzantemie z drewna tekowego
Picture: Navigea Ltd, RV Petrel

Lewoburtowa wyrzutnia torpedowa
Picture: Navigea Ltd, RV Petrel

Prawoburtowa wyrzutnia torpedowa - z trzema "długimi lancami"
Picture: Navigea Ltd, RV Petrel

Jedno z burtowych dział kalibru 140 mm
Picture: Navigea Ltd, RV Petrel

Struktura przedniego masztu Jintsu
Picture: Navigea Ltd, RV Petrel

Wyrzutnie bomb głębinowych na pokładzie rufowym Jintsu
Picture: Navigea Ltd, RV Petrel